Şehir Notları

Bosna caddesinde bir inşaat var inşaat içinden su çıkıyor, oluk oluk kanalizasyona akıtılıyor. Su temiz görünüyor. Kim bilir belki yazıcı çeşmesinin yahut Dört güllü çeşmesinin orijinal suyudur belki de. Birkaç hafta açıkta akan suyu daha sonra mazgalın altından akıtılıyor kanalizasyona. Suyun günümüz dünyasındaki önemi ortada iken su kaynaklarının bu derece israfına doğrusu diyecek bir söz bulmak zor. Hele günümüzde yarım litre suyun 2.5 TL ile 10 TL arasında satıldığını görünce hakikaten bu israfa bir anlam veremiyor insan.

Bir zamanlar başta Cumhuriyet caddesi olmak üzere şehrin birçok ana ve ara caddelerinde bol yapraklı çeşit çeşit ağaçlar yolların kenarlarında kaldırımları hem süsler hem insanları güneşin yakıcı sıcaklığından korurdu. Son birkaç yıl içinde bir ithal ağaç modası başladı şehirde. Değil Cumhuriyet caddesi, Paşalar caddesinde bile yerli ağaçlar sökülüp yahut kesilip yerine bu süslü batılı bodur ağaçlar dikilmiş.

Geçenlerde Muratpaşa civarında dolaşırken gördüm. Bir apartmanın ön ünde çok güzel sıralı dizili ağaçlar vardı. Budamak diyemeyeceğimiz bir kıyım yapılmış ağaçlar yarıdan gövdeden kesilmiş. İnsan kendi kendine soramadan edemiyor. Ağacın bunca faydasına rağmen insan bindiği dalı keser mi diye?

Yine şehrimizde bir caminin bahçesindeki ağaçlarda aynı kıyıma uğramış. Hem şaşırıyor hem üzülüyor insan.

Bir kentsel dönüşüm furyasıdır başladı gidiyor. Ne konak dinliyor ne eski ev ne sokak ne mahalle dinliyor bu furya. Önce evler boşaltılıyor, sonra sahipsizlikten harabeye dönüyor bu evler. Daha sonra da yıkılıp gidiyor. Tabi arada hala oturulan, kullanılan görünüşte sapa sağlam taş evlerde bu yıkımdan nasibini alıyor, yerle yeksan ediliyor. Birçok sokak evleri ile beraber yıkıntı döküntü içinde. Ne temizleyen var ne toplayan. Bu yıkıntı artıklarının üstüne vatandaşlarda habire çöplerini molozlarını döküyor. Manzara kötü velhasıl.

Şehirde park problemi, yanlış park yapılması. Bunun üstüne sorumsuz araç kullanan, kurallara uymayan sürücüler, Neredeyse her sokakta irili ufaklı kırık dökük asfaltlar ve bazısı 30 cmi bulan çukurlar. Dar ara yollar, kaldırımlara, kavşak başlarına park yapan araçlar, Kaldırımlara tezgâh açan iş yerleri, kaldırımları adeta kahvehane bahçesine dönmüş birçok çarşı.

Şehrin önemli bir ulaşım aracı hava yollarında diğer şehirlere göre anlam verilemeyen yüksek fiyatlı biletler. Herkes şikayetçi. Çözüm bulma makamındakilerde, vatandaşlarda sivil toplum kuruluşları da ama bir türlü mesele çözülmüyor.

Çevreyi kendine ait görmeyen insanlar habire kıyasıya kirletiyor. Aracını park eden küllüğünü lastiğinin yanına yere döküyor. Kapısının önünü sokağa caddeye süpürüyor. Çay artığı, çöp poşetini sokak başlarına yol kenarına hatta yol ortasına bırakıyor. İzmaritini sigara paketini, pet şişesini, bisküvi ambalajını gah yol üstünde gah aracıyla giderken yola atıyor. Bu çevre temizliğinin bütün insanların görevi olduğunu sadece belediyelerin temizlik birimlerinin baş edebileceği bir konu olmadığını nasıl anlatmalı.

Şehri merkezinde tek katlı yıkılmayan yahut hala kalmışsa yıkılmayacak ev neredeyse kalmadı. Hele bahçeli evler parmakla sayılacak kadar azaldı. Onlarında akıbeti belli değil. Bir zamanlar sokakları leylak, iğde, akasya, gül kokan şehirden eser kalmadı.